Koniec "W życiu można uciec od wszystkiego z wyjątkiem samego siebie."

~oczami Zayna~

Nie mogę uwierzyć w to, że jej już nie ma. Pogodzenie się z tym było, a właściwie, jest strasznie trudne. Od tamtego zdarzenia minął już rok. Cały czas o niej myślę. Wciąż mam ją w głowie. Najtrudniej chyba było w sondzie. Widzieć osobę, która zabiła i odebrała ci kogoś, kogoś kochałaś całym sercem, jest naprawdę ciężkie. Wyrok był, jak to chłopcy mówią sprawiedliwy i ciężki, ale jak dla mnie to zbyt mało. Powinien poczuć to, co czuję teraz ja, co czułem widząc jak umiera dziewczyna, która znaczyła dla mnie wszystko. Zabili, ją ci dwaj bandyci, którzy ją wcześniej porwali. Cały czas obwiniam się za jej śmierć. Gdybym jej tam nie zabierał... to moja wina. Chłopcy cały czas mnie pocieszają i wspierają. Dla mnie śpiewanie jest już nawet czymś ciężkim. Z dnia na dzień, zastanawiam się, czy nie odejść z zespołu. Chłopcy nawet zaprowadzili mnie do terapeuty. To było bez sensu. Ciągle czuję, że to moja wina, że to ja jestem winien jej śmierci. Czasu jednak nie da się cofnąć, niestety, nie da się. Zrobiłbym wszystko, gdybym mógł to wszystko naprawić. Raz nawet próbowałem popełnić samobójstwo, ale Niall mnie znalazł. Wtedy zdałem sobie sprawę, że nic jej życia nie przywróci. Zdałem sobie sprawę, że to był koniec. Codziennie przypominam sobie, coraz więcej wspomnień, związanych z Amy. Może to głupie, ale codziennie wieczorem siadam, na parapecie i rozmawiam z nią. Jest mi jakoś tak, o wiele lepiej. Czuje wtedy, że jest przy mnie. Czuję się lepiej. Terapeutka mówi, żebym nie rozmawiał, że wtedy mi się pogarsza, ale nie ma racji. Wtedy jest mi o wiele lepiej. Codziennie śpiewam jej jedną z ulubionych jej piosenek. Codziennie tęsknię i mam nadzieję, że to był jakiś zły sen, z którego zaraz się obudzę. Niestety z tego snu nie obudzę się nigdy. Uwięzłem w nim na dobre. Jednak postanowiłem, że się nie poddam, że dam radę. Amy walczyła do końca i ja też będę walczył.

~oczami Amy~

Jestem cały czas przy nim. Mam nadzieję, że da sobie radę, że w końcu zacznie normalnie żyć. Mam nadzieję, że się zakocha, że stworzy rodzinę, że będzie miał żonę, dzieci, wnuki. Zayn niestety obwinia się o moją śmierć. Jest mi z tym ciężko. Tak po prostu musiało być. To nie jest niczyja wina. Każdy z nas ma swoją drogę, historię. Moja ścieżka się skończyła. Umarłam, bo przeżyłam już to wszystko, co miałam przeżyć. Zayn rozmawia ze mną co noc. Jestem szczęśliwa, że nie zapomina o mnie, ale jednak powinien zapomnieć. Gdy zapomni, zacznie normalnie żyć. Codziennie próbuję go jakoś pocieszać. Mówię do niego. Mówię, żeby dał sobie radę, że życie nie kończy się na mnie. Niestety, ale on mnie nie słyszy, nie widzi. To strasznie widzieć, jak ktoś, kogo kochasz, cierpi. Zayn nie uśmiechnął się ani razu, od mojej śmierci. Powinien się nie poddawać. Dać radę. Przecież jest silnym mężczyzną. Cały czas jestem przy nim. Cały czas mam nadzieję, że o mnie zapomni. Wtedy byłabym chyba najszczęśliwszą osobą. Gdyby Zayn o mnie zapomniał, zacząłby normalnie żyć. Żyć jak normalny człowiek. Jestem pewna, że da sobie radę. Jestem z niego dumna, że się nie poddaje. Zatrzymał się niestety, na dosyć długi czas na swojej drodze. Mam nadzieję, że kiedyś, że już niedługo ruszy na przód. Dzisiejszy jego dzień, był dosyć normalny, wstał, ubrał się, powiedział parę zdań do mnie, poszedł na koncert, o którym mówił mi wiele razy. Mówił, że to będzie najtrudniejsze, ale ja i tak wiedziałam, że da sobie radę. Do domu, jednak przyszedł całkiem pijany. Usiadł na podłodze przy ścianie i pił dalej. W pewnym momencie sięgnął po żyletkę. Zaczął robić sobie, coraz większe rany. Krzyczałam do niego, płakałam. Niestety, ale on nic nie słyszał. Byłam bezradna. Nie mogłam nic zrobić. W pewnym momencie poczułam ciepło. Ciepło, którego tak bardzo mi brakowało. Odwróciłam wzrok w lewą stronę i ujrzałam uśmiechniętego Zayna. Z moim oczu zaczynało wylewać się, coraz więcej łez. Chłopak złapał moją dłoń.

-Amy, kocham cię. –wyszeptał.

-Ja ciebie też, Zayn. –powiedziałam, przez łzy. 
---------------------------------------------------------------------------
Chcieliście bardzo, więc proszę. :)
Jak wam się podoba?