Rozdział 7 "Niektórzy myślą, że nie warto się już starać, gdy osiągnie się cel."

W pokoju ujrzałam Nialla, trzymającego w ręce dwie gitary. Usiadłam na swoim łóżku. Chłopak niepewnie zmierzał w moją stronę. Usiadł koło mnie i podał mi do ręki jedną gitarę. Zaczął grać. Po chwili zastanowienia, ja także zaczęłam grać. Graliśmy razem, naprawdę lepiej się poczułam. Grając wsłuchiwałam się uważnie w rytm muzyki.

-Wiesz co? –zapytał Niall, gdy skończyliśmy grać.

Spojrzałam na niego pytająco.

-Polubiłem cię. Jesteś w porządku. Przyjaciele? –zapytał chłopak, wyciągając do mnie rękę.

Patrzyłam chwilę na niego nic nie mówiąc. Spojrzałam na niego, uśmiechając się i z całej siły go przytuliłam.

-Najlepsi przyjaciele. –powiedziałam, gdy się od niego odkleiłam.

Chłopak uśmiechnął się szeroko.

-Wiesz co? To są moje najlepsze gitary. Postanowiłem, że dam ci tą jedną. –powiedział Niall, pokazując palcem na gitarę, którą właśnie trzymałam na kolanach.

Uśmiechnęłam się.

-To miłe Niall, ale nie mogę wziąć od ciebie żadnej gitary. –powiedziałam, biorąc do ręki gitarę, o której mówił Niall i podałam mu ją.

-No to nie jesteśmy przyjaciółmi. –powiedział, udając obrażonego, po czym wyszedł z mojego pokoju, zostawiając gitarę, koło ściany.

Uśmiechnęłam się sama, do siebie. Wstałam z łóżka i wyszłam ze swojego pokoju. Poszłam do kuchni. Zrobiłam sobie kanapki i nalałam sobie sok do szklanki. Szłam, w jednej rękę trzymając talerz, a w drugiej szklankę. Na schodach nie zauważyłam Zayna i wpadłam na niego, wysypując mu na bluzkę kanapki. Chłopak spojrzał na mnie zły.

-Co ty zrobiłaś? –krzyknął, wycierając plamę, po dżemie.

-Co ja zrobiłam?! Co ty zrobiłeś? Przez ciebie będę głodna! –krzyknęłam.

-I co mnie to obchodzi? –zapytał.

Zła i wkurzona, przypomniałam sobie, że w ręce mam jeszcze sok. Podniosłam rękę z sokiem, nad jego głowę i przechyliłam szklankę tak, że całym sok pomarańczowy wylał mu się na włosy. Uśmiechnęłam się szeroko do niego.

-No i teraz, twoje włosy wyglądają o wiele lepiej. –powiedziałam.

-Co ty zrobiłaś?! –krzyknął zły Zayn, wycierając twarzy ręką.

-No zgadnij. –powiedziałam, dalej się uśmiechając.

-Nie no, ja cię zabiję! –krzyknął zły.

Zaśmiałam się głośno. Zayn zrobił złą minę. Zrobił krok w przód, do mnie i wyciągnął ręce, próbując mnie złapać. Szybkim ruchem, odwróciłam się i zaczęłam biec. Wbiegłam do salonu, a za mną biegł Zayn. Chłopcy dziwnie się nam przyglądali. Uciekając, przed Zaynem zrzuciłam dosyć dużo rzeczy, z półek, większość się rozwaliła, albo potrzaskała. W końcu Liam na rozdzielił.

-Uspokójcie się. –powiedział poważnie.

-Że co takiego?! Wiesz co ona mi zrobiła? Wylała na mnie sok, a konkretnie, na moje włosy. –powiedział Zayn, tak jakby zaraz miał się rozpłakać.

Zaśmiałam się głośno. Chłopcy spojrzeli na mnie ze zdziwieniem.

-Zayn, teraz wyglądasz o wiele lepiej. –powiedział, wybuchając śmiechem Louis.

-No, też mu to mówiłam. –powiedziałam, śmiejąc się.

Zły Zayn, spojrzał na mnie, jak na mordercę i odszedł, idąc do swojego pokoju na górę. Ja wyszłam przed dom. Wyjęłam z paczki jednego papierosa i zapaliłam go. W pewnym momencie usłyszałam, jak ktoś mnie woła. Podniosłam głowę do góry i ujrzałam, uśmiechniętego Zayna. Chwilę później, byłam już cała mokra. Zayn wylał na mnie, wiadro lodowatej wody.

-Zabiję cię! –krzyknęłam, a Zayn się tylko zaśmiał.           

Zła weszłam do domu. Chłopcy patrzyli na mnie, z opadniętymi szczękami. Ignorowałam to. Zła weszłam do pokoju Zayna. O dziwo nie było go tam. Rozejrzałam się dookoła. Chwilę potem wyrzucałam już kolejno jego rzeczy, przez okno. Nigdy nie myślałam, że to takie fajne. Wyrzucałam, co wpadło mi do ręki. Skończyło się na tym, że Zayn wparował do pokoju i wyjrzał, zły przez okno, a ja uciekłam, do swojego pokoju i zamknęłam się w nim. Śmiałam się na cały głos, słysząc jak zły krzyczy.
---------------------------------------------------------------------------------
10 komentarzy i następny rozdział. 
Coraz bardziej sądzę, że to staję się coraz bardziej nudne i beznadziejne...