Rozdział 14 "W życiu można uciec od wszystkiego z wyjątkiem samego siebie."

Gdy przyjechaliśmy pod budynek, w którym chłopcy mają mieć próbę, przed budynkiem było bardzo dużo fanów. Zaczynało już mnie to denerwować. Oczywiście wiem, że nie powinnam być z tego powodu zła, bo chłopcy są sławni, ale to jest strasznie denerwujące. Czekałam na chłopaków, stojąc z boku. Gdy w końcu mogliśmy wejść do środka,  dołączyłam do chłopaków. Gdy weszliśmy do środka, ja usiadłam na czarnej skórzanej sofie, a chłopcy poszli na tą próbę. Właściwie, to strasznie mi się nudziło. Miałam tak siedzieć i czekać na nich parę godzin. Nie wytrzymałabym, nic nie robiąc. Byłam też trochę głodna, więc postanowiłam, że się przejdę i coś zjem. Powolnym ruchem wstałam z  kanapy i wyszłam z budynku. Niestety, zapomniałam o tych fankach. Gdy wyszłam dziewczyny krzyczały jak głupie. Zadawały jakieś beznadziejne pytania. Udałam, że ich nie widzę i nie słyszę i poszłam, tam gdzie miałam iść. Właściwie to nie znałam tego miasta, więc postanowiłam, że pójdę po prostu na przód i natknę się na pewno, po drodze na jakąś budkę z kebabem.  Szłam prosto omijając wiele sklepów, ale nigdzie nie mogłam znaleźć niczego z jedzeniem. W pewnej chwili zauważyłam małą restaurację. Przyspieszyłam kroku i weszłam do środka. Zamówiłam jedzenie i usiadłam przy wolnym stoliku. W końcu kelnerka przyniosła zamówienie, a ja zaczęłam jeść. W pewnym momencie podszedł do mnie chłopak, mniej więcej w tym samym wieku co ja. Miał on kasztanowe włosy i ciemnie oczy.

-Mogę się dosiąść? –zapytał, uśmiechając się.

-Tak, jasne. –odpowiedziałam, ręką pokazując na wolne krzesło, przede mną.

Chłopak usiadł. Chwilę później przyszła kelnerka i wzięła od niego zamówienie.

-Jestem John. –przedstawił się chłopak, wyciągając do mnie rękę.

-Amy. –odparłam, ściskając jego dłoń.

Siedzieliśmy w kawiarni z Johnem i śmialiśmy się, rozmawialiśmy. John jest naprawdę w porządku. W pewnym momencie zadzwonił mój telefon. Wyjęłam go z kieszeni i spojrzałam na wyświetlacz. Dzwonił Zayn.

-Halo? –zapytałam, przykładając telefon do ucha.

-Amy, gdzie ty jesteś? –zapytał zły Zayn.

-W restauracji. –odparłam.

-Miałaś na nas czekać, bałem się, że coś ci się stało.

-Wszystko w porządku.

-To dobrze. Gdzie jesteś dokładnie, to przyjedziemy po ciebie?

Powiedziałam Zaynowi dokładny adres restauracji, po czym pożegnałam się z Johnem i wyszłam, przed budynek, czekając na chłopaków. Parę minut później przyjechali, a ja weszłam do auta i odjechaliśmy. Dzisiaj mamy iść na imprezę. Przyjechaliśmy pod hotel i wyszliśmy z auta wchodząc do budynku. Weszłam do swojego pokoju i wyjęłam z walizki, moją czarną sukienkę i moje czarne szpilki. Ubrałam się, po czym zrobiłam sobie jeszcze koka i lekko się pomalowałam. Gdy byłam już gotowa, zeszłam na dół, gdzie mieliśmy się wszyscy spotkać. Na dole był tylko Niall. Przywitałam się z nim i czekaliśmy razem na pozostałych chłopaków. Chwilę później pozostali dołączyli do nas. Wyszliśmy z hotelu i weszliśmy do auta, po czym odjechaliśmy. Chwilę później byliśmy już na miejscu. Gdy wyszliśmy z auta złapałam za rękę Zayna, wchodząc do klubu. Dwie godziny później wszyscy byli już pijani. Tylko Harry się jakoś trzymał. Poczułam się źle i postanowiłam, że będę już wracać do domu.

-Ja już wracam. Źle się czuję. –powiedziałam, podchodząc do Harrego.

-Czekaj, ja też już wracam. –powiedział Harry, doganiając mnie.

Wyszliśmy razem z klubu i od razu weszliśmy do taksówki, odjeżdżając. Gdy przyjechaliśmy pod hotel, wyszliśmy z auta i każdy z nas poszedł do swojego pokoju. Gdy weszłam do swojego pokoju, wzięłam szybki prysznic i od razu poszłam spać. Rano obudziłam się po 9. Ogarnęłam się jakoś i postanowiłam, że pójdę sprawdzić co u Zayna, zapukałam do drzwi i po chwili otworzył mi je zaspany Zayn. Nie chciał mnie wpuścić do środka, ale i tak weszłam. To co zobaczyłam strasznie mnie zabolało.

------------------------------------------------------------------------------

Co o tym myślicie? :) 

5 komentarzy i następny rozdział. ;) 
+tak wiem, krótki/.